əsaslı

sif.

1. Əsası, bünövrəsi, təməli, özülü olan; köklü, möhkəm.

2. Kifayət dərəcədə əsası olan, ciddi, tutarlı, inandırıcı, lazımınca əsaslandırılmış. Əsaslı səbəb. Əsaslı sübut. Əsaslı təklif. – Belə mühüm bir məsələni Telli kimi avam bir qadına qandırmaq üçün əsaslı dəlillər və sübutlar lazım gələcəkdir. S. H..

3. Doğru, gerçək, həqiqi; əsli, əsası olan. Əsaslı hadisələr. Əsaslı şayiələr.

4. Dərin, ciddi, çox mühüm, prinsipial. Əsaslı fikir ayrılıqları. Aralarında əsaslı ixtilaf vardır. Əsaslı məsələ. Əsaslı surətdə – kökündən, ciddi surətdə, prinsipial. Fikirlər əsaslı surətdə ayrılır. – . . Göndərilən təftiş komissiyası aylarla oturar, . . bu dairə ittifaqın işini əsaslı surətdə yoxlardı. S. R..

5. Hərtərəfli, incədən-incəyə. Baxış bəygildə ildə iki dəfə ev tökülür, əsaslı yıryığış olur. Ə. Abasov.

◊ Əsaslı kapital qoyuluşu iqtis. – əsaslı (ən mühüm) inşaat üçün buraxılan vəsait (pul). Əsaslı təmir – binanın (qurğunun, maşının) əsas hissələrinin tam təmiri. Kabinet çox səliqəli, təmiz, əsaslı təmirdən çıxmış bir otaqdı. Ə. Vəl.. Əsaslı tikinti – xalq təsərrüfatının əsas fondlarının genişlənməsini təmin edən sənaye müəssisələri və mənzil inşaatı.